شایسته بخشش
ابراهیم بیهقی، یکی از دانشمندان اهل سنت، در کتاب المحاسن و المساوی، روایت کرده که مردی نزد امام حسن (ع) آمده و اظهار نیازی کرد، امام (ع) به او فرمود: برو و حاجت خود را در نامه ای بنویس و برای ما بفرست ما حاجتت را برمی آوریم!
آن مرد رفت و حاجت خود را در نامه ای نوشته برای امام (ع) ارسال کرد و آن حضرت دو برابر آنچه را خواسته بود به او عنایت فرمود.شخصی که در آنجا نشسته بود عرض کرد:
براستی چه پر برکت بود این نامه برای این مرد ای پسر رسول خدا!
امام (ع) فرمود: برکت او زیادتر بود که ما را شایسته این کار خیر و بذل و بخشش قرار داد. مگر نمی دانی که بخشش و خیر واقعی، آن است که بدون سؤال و درخواست باشد، و اما آنچه را پس از درخواست و مسئلت بدهی که آن را در برابر آبرویش پرداخته ای!
«المحاسن و المساوی»، به زبان عربی ، اثر ابراهیم بن محمد بیهقی ، ادیب ایرانی عرب نویس قرن سوم و یا ابتدای قرن چهارم قمری می‌باشد. کتاب، در باره خوبی‌های برخی از اشخاص و امور و بدی‌های بعضی دیگر نوشته شده است.
